Να΄μαι....

Σήμερα κρυώνω πολύ!!
Ακόμα και εδώ στην Κρήτη έχουμε αρχίσει και μπαίνουμε στο χειμώνα!!!
Επιτέλους να ρίξουμε και καμιά κουβερτούλα στο κρεββάτι
να βάλουμε κανένα μπουφάν χωρίς να ζεσταινόμαστε μετά από δύο ώρες...

να ανάψουμε τα καλοριφέρ στο σπιτάκι μας .....

να το κάνουμε χουχούλικο....

να έρχονται οι φίλες να πίνουμε καφεδακια..ποτάκια και έξω να βρέχει

αααα και να μπουμπουνίζει

τι ωραία που είναι όταν μπουμπουνίζει και συ έχεις καλή παρέα!!!!

Δεν σε ξεχνώ!!

Και ας έχουν περάσει τόσα χρόνια...


Και ας μην σε αναφέρω πολλές φορές...


Και ας μην πρόλαβα να ζήσω μαζί σου αυτά που ήθελα...


Και ας μην πρόλαβε...και αυτη να ζήσει αυτά που ήθελε...


Και ας μην πρόλαβε να σε χαρεί...


Και ας άλλαξαν όλα από τότε...


Και ας έγιναν άλλα καλύτερα και άλλα χειρότερα από τότε...


Και ας πέρασαν 24 χρόνια!

Εχω κέφια!!!!!

Κερνάω καψούλια !!!!

Καλά μου τζιζικάκια!!

Γεννήθηκα σε ένα χωριό τής Κρήτης γεμάτο χρώματα και αρώματα της νύχτας νυχτολούλουδα και γιασεμιά!!
Κάθε καλοκαίρι το παιχνίδι ήταν η βασική μου ασχολία. Τι παιχνίδια ήταν αυτά...κτυφτο..κυνηγητό...σκαρφαλόματα πάνω στα δέντρα..σκοινάκια..λαστιχάκια...μπάλες,για να παίξουμε κάθε φορά έπρεπε να έχουμε και τον εξοπλισμό μας.
Είχα φτιάξει από το μπουκάλι της χλωρίνης ένα καλαθάκι που του είχα προσθέσει και ένα χεράκι και μάζευα τα τζιτζίκια από τα δέντρα...τι τα κανα ήθελα να ξέρα. Τα μάζευα μέτα τα έπιανα ,τα κρατούσα στο χέρι για να νιώθω στην παλάμη το στριφογύρισμα τους και μετά τα άφηνα αφού θρηνούσα με και κανένα θύμα.
Τα βράδια ξανά παιχνίδια στο δρόμο όμως η ώρα το καλούσε να είμαστε πιο διακριτικοί ,βολτούλες,μυστικά..κρατήματα από το χεράκι,όλα λίγο κοντά στους γονείς αλλά σε απόσταση ασφαλείας
Όλα αυτά σταμάτησαν να είναι τόσο όμορφα από την στιγμή που αποφασίσουμε να εγκατασταθούμε στην πόλη αφού τώρα η δουλεία του πατέρα μου τέλειωσε και θα πηγαίναμε και στο καινούργιο μας σπίτι!
Μαζί με τα πράγματα μας πήρα και το καλαθάκι της χλωρίνης για ψαρεύω τζιτζίκια και εκεί που θα πήγαινα, τους φίλους μου απλώς τους χαιρέτησα δεν τους αποχαιρέτησα γιατί ήμουνα σίγουρη πως αυτά δεν θα σταματούσαν ποτέ για μας. Όμως η ζωή αλλάζει καινούριες παρέες,καινούρια αστεία,καινούρια όλα!!
Ώρες και φορές σκέφτομαι πως τελικά η αναμνήσεις παραμένουν ζωντανές μέσα μας ακόμα και αν όλα αυτά που ζήσαμε έχουν φύγει χωρίς επιστροφή .Τώρα ακούω τα τζιτζίκια που τραγουδάνε και εγώ ταξιδεύω είναι ο πιο αγαπημένος ήχος του καλοκαιριού,μυρίζω τα γιασεμιά και το μυαλό μου ταξιδεύει μακριά σε μικρά χωριά.. σε ηλιόλουστα πρωινά και ξάστερα βράδια!

Το πρώτο μικρό μου πετραδακι!

Καλησπέρα..
Τολμώ να ρίξω το πρώτο μου πετραδακι μέσα στη θαλασσά σας...! Έτσι για να δω πόσο μακριά θα πάει και αν η πρώτη μου βουτιά θα είναι καλή!!!!!!
Είναι η πρώτη φορά που φτιαχνω blog και αλήθεια αισθάνομαι λίγο αμήχανα και για το στήσιμο και για το κείμενο που γράφω.
Φαντάσου δεν μπορώ να βρω πως θα βάλω μουσικη , φωτογραφια αλλά που θα πάει σιγά-σιγά θα το βρώ!
Ελπιίζω πως θα είμαι ευπροσδεχτη σε ατη τη παρέα!!!!

Καλες βουτιές να έχω!